رسانه‌ی آوا: پنجم ماه می‌ روز جهانی قابله، درحالی فرا می‌رسد که اکثریت بانوان افغان به رشته‌های طبی به ویژه قابلگی رو آورده است.

راحله فدایی، یک تن از بانوانی‌ست که قابلگی خوانده؛ اما تاهنوز بی‌کار است می‌گوید که در رشته‌‌ی اقتصاد کامیاب شده بود؛ اما با بسته شدن دروازه‌‌ی پوهنتون بر‌ روی بانوان به رشته‌ی قابلگی رو آورده است.

اخیرا طالبان اجازه دادند که دختران در انستیوت‌ها در رشته‌های مرتبط به قابله‌گی حضور یابد و ادامه‌ی تحصیل کنند اما اکثریت از دختران نه از بهر شوق بلکه از بهر مجبوریت و فرار از کنج اتاق‌ شان؛ به این رشته رو آورده است.

حسینه صافی بانوی‌ دیگری‌ست که با بسته شدن دروازه‌های دانش‌گاه بر روی بانوان به رشته‌ی قابلگی رو آورده، حسینه می‌گوید:" من محصل ادبیات انگلیسی بودم؛ لیکن دیگر رشته‌ها برای دخترها منع شد و من هم رشته‌ی قابلگی را در یکی از مراکز خصوص آغاز کردم."

بصیره محمدی؛ که یک تن از استادان بخش قابلگی در مراکز آموزشی خصوصی می‌گوید؛ طی چند سال اخیر حضور شاگردان دراین رشته بیش‌تر است. وی نیز  می‌افزاید، با آن‌که شمار دانش‌جویان این رشته در انستیوت‌ها اخیرا افزایش یافته اما هنوز  هم حضور قابله‌ها در مناطق دور دست کم است.

از طرفی به علت بسته بودن دانش‌گاه بر روی دختران، اکثریت از دختران از روی مجبوریت به این رشته‌رو آورده و فرصت کار نیز محدود شده است. اکنون به آسانی نمی‌توان در جایی مقرر شد. 

بصیره محمدی در ادامه‌ی صحبت‌هایش هم‌چنان می‌افزاید،"داکتران در ساحه‌‌ی کاری‌اش بدون محرم و یا با هم‌کار مرد یک‌جا نمی‌تواند کار کند." این چالش دیگری فراروی دختران قابله در افغانستان است