افزایش بی‌پیشنیه‌ی فقر در دو و نیم سالِ اخیر در کشور بیش‌ترین تاثیر‌گذاری را بر زنان گذاشته است. طالبان اما با وضع محدودیت‌های کاری بر زنان در این اثرگذاری نقشِ پر رنگ داشته و باعث دیگرگونی زندگی شهروندان کشور به سمت فقر و بیچارگی شده است.

فاطمه* یک نمونه از هزار خانم فقیر در کشور است که در کابل زندگی می‌کند. او را در پیش یکی از نانوایی‌های شهر یافتم و از او در مورد علت ایستاد شدن‌ و منتظر ماندن‌اش به پیش نانوایی پرسیدم، در پاسخ اما داستان‌اش را این‌گونه تعریف کرد: "پیش از آمدن طالبان مشغول کار در بخش زراعت و کشاورزی بودم و می‌توانستم مایحتاج خانواده و فرزندان‌ام را برآورده کنم؛ اما از زمانی‌که طالبان کار را در این بخش بر زنان ممنوع کرده است، مجبور هستم در این‌جا منتظر بمانم تا کسی پیدا شود و نانی برایم خیرات بدهد، من هشت فرزند دارم و خودم تنها نان‌آور خانه هستم."

فاطمه می‌افزاید که اکثر اوقات در ماه رمضان بدون سحری روزه می‌گیرم؛ چون چند نانی را که از این نانوایی برای‌ام می‌دهد فقط شب با آن افطار می‌کنیم و خلاص.

نعیم* مسئول نانوایی به رسانه آوا می‌گوید: " هر بعد از ظهر چهار یا پنج خانم در پیش نانوایی‌ام برای گرفتن نان خیرات می‌آید و در شب‌های پنج‌شنبه و جمعه تعداد این خانم‌ها به ده تا بیست نفر هم می‌رسند. بعضی از مردم خیرخواه برای ما پول می‌دهد که در افطاری ده یا بیست نان را برای کسانی مثل این زنان فقیر بدهیم."

زهرا یکی دیگر از خانم‌های‌ست که در کابل زندگی می‌کند و از وضعیت بد اقتصادی‌اش رنج می‌برد. او که مادر چهار فرزند است می‌گوید: "در خانواده ده نفر هستیم، چهار نفر از خانواده‌ی خسران‌ام و شش نفر من و شوهر با فرزندانم، تنها کارگر هم شوهرم است که قبل از این رانندگی می‌کرد، موتر از کسی دیگر بود و ماهانه ده‌ هزار افغانی مزد‌اش بود، اما دو ماه می‌شود بی‌کار شده و روزانه ساعت‌ها را در چَوک می‌گذارند و شب‌ها بدون هیچ پولی بر خانه می‌آید. چند نفر هم در خانه مصروف قالین بافی بودیم که حال بنابر بعضی مشکلات نمی‌توانیم قالین ببافیم، روزگار بر ما سایه‌ی سیاه و تاریکی انداخته که نمی‌دانم چه وقت تمام خواهد شد."

این‌ها اما دو نمونه‌ از صدها و هزار‌ها خانمی‌ست که با فقر شدید روبرو شده است. ما در حالی شاهد چنین وضعیتی هستیم که قبل از طالبان با وجود فقر،  زنان اجازه‌ی کار در بخش‌های مختلف را داشتند و می‌توانستند که درآمد داشته و ضرورت‌های اولیه‌ی‌ شان را رفع کند.

اکنون که طالبان محدویت‌های گسترده‌ی بر فعالیت زنان وضع نموده است، زنان که تنها نان‌آور فامیل است دچار مشکل شدید اقتصادی شده است. جامعه بین‌الملی و نهادهای حقوق بشری سیاست طالبان در قبال زنان را آپارتاید جنسیتی عنوان نموده و خواهان پایان بخشیدن این نوع سیاست شده است، اما طالبان با تاکید بر شریعت اسلامی، هیچ‌گونه تغییر در نگرش شان نیاورده است.

نوت: اسم‌های که کنار این علامت (*) آمده است، بنابر درخواست مصاحبه شونده‌ها مستعار انتخاب شده است.

#زنان                 #کار                      #حقوق بشر