قابلگی از رشته‌های‌ست که از سوی طالبان منع نشده و شماری زیاد از بانوان افغان برای بیکار نماندن به رشته‌های طبی به خصوص قابلگی رو آورده اند.

نسرین حمیدی فعال حقوق زن و کار‌مند پشین وزارت معارف دراین مورد می‌گوید:"آینده‌ی دختران و زنان افغان با حدف شدن شان از تمام عرصه های آموزش، تحصیل، کار..... تاریک مبهم و به شدت نگران کننده بوده و غیر قابل تحمل و جبران است."

هدیه روشن* نیز یک‌تن از بانوانی‌ست که پس از بسته شدن درب پوهنتون به رشته‌‌‌ی قابلگی رو آورده است وی‌دلیل آموزشش را این‌گونه بیان می‌کند،در حال حاضر تنها رشته های طبی فعال است و دختر‌هامجبور هستند بخاطر این‌که از افسرده گی نجات پیدا کنند و در آینده بتوانند از یک منبع در آمد داشته باشند،بیش‌تر رشته های طبی می‌خوانند.

نسرین حمیدی فعال حقوق زن هم‌چنان می‌افزاید"بیش‌تر شدن محدودیت‌ها بر دختران و زنان افغانستان مصداق اپارتاید جنسیتی بوده و با جرم انگاری اپارتاید جنسیتی در کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق بشر طالبان منحیث عاملان اپارتاید جنسیتی بر زنان افغانستان باید تحت پی‌گرد قرار گرفته و مجازات شوند."

هدیه سلیمی*، یک‌تن از بانوانی‌ست که پس از بسته شدن دانش‌گاه نرسنگ خوانده است وی در مورد چگونگی خواندن این رشته چنین اظهار نظر می‌کند؛ محصل در دانش‌گاه کابل بودم، با هزاران دشواری‌ها، معضل‌ها،تلاش و اقتصاد ضعیف توانستم وارد دانش‌گاه کابل شوم، صنف دوم بودم دریک روز ناباوری طالبان وارد کابل شدند بعد از آمدن طالبان و گذشت دو سمستر پوهنتون بسته شد من دچار افسردگی شدم و حالت روحی‌ان خراب شد.
هدیه بعد از یک سال انتظار، امید داشت دوباره درب دانش‌گاه به‌روی شان باز شود؛ اما با باز نشدن دانش‌گاه مجبور می‌شود برای رهایی از افسردگی دریکی از انستیتوت‌های‌ خصوصی  به درس‌هایش را آغاز کند.

هدیه نیز می‌افزاید، زمان که دریک جامعه خانم‌ها با سواد باشد؛ آن کشور هیچ وقت عقب مانده نخواهد بود.