رسانه آوا: مجله‌ی زن گزارش داده است که طالبان از زمان قدرت گیری شان تا حالا، فرمان‌های سرکوب گرانه صادر کرده اند که برای "سرکوب و به حاشیه راندن سیستماتیک زنان و دختران " طراحی شده است. در این مجله هم‌چنان آمده است که این احکام زنان و دختران را از"زندگی عمومی حذف و حقوق اساسی آنان را نقض کرده است و احکام طالبان در واقع زنان و دختران را در وضعیت "آپارتاید جنسیتی" قرارداده است."

طالبان از زمان تسلط شان بر افغانستان تلاش کرده اند، که حقوق زنان و دختران را محدود کنند. دست‌رسی به حق آموزش که از بنیادی‌ترین حقوق بشری زنان است از آن محروم شده اند. در دوره‌ی حاکمیت طالبان بانوان بالاتر از صنف ششم اجازه‌ی آموزش در مکاتب را ندارند.

مینه اکبری*، یک تن از شاگردان مکتب می‌باشد. وی از این که اجازه‌ی رفتن به مکتب را ندارند چنین می‌گوید "بسته شدن در مکتب به‌روی من، مثل بسته شدن در رویاهایم بود. با این که در اوایل امید داشتم که دوباره می‌توانم مکتب بروم؛ اما با گذشت هر روز، خبری از باز شدن مکتب نیست." مینه اکبری از حکومت طالبان می خواهد که اجازه‌ دهند دختران افغان به تعلیم و تحصیل شان بپردازند و جامعه را بسوی خودکفایی و آینده‌ی درخشان سوق دهند.

محدودیت‌ها بر بانوان نه‌تنها با بسته شدن مکتب خلاصه می‌شود؛ بلکه در پوهنتون‌ها نیز عنقریب دو سال می‌شود بر روی بانوان بسته شده است. لیلا محمدی* یک‌تن از دانش جویانی که در دیار مهاجرت به‌سر می‌برد خواهان باز شدن در پوهنتون‌ها و مکتب به‌روی دختران است.

لیلا می‌گوید، با بسته شدن پوهنتون مه افسرده و ناتوان شدم و زندگی برایم مشکل شد. من دریکی از رسانه‌ها مصروف کارآموزی خبرنگاری بودم؛ اما طالبان چندین بار مرا هشدار کشتن دادند. من مجبور شدم افغانستان را ترک کنم. می‌خواهم درس‌هایم را ادامه دهم.

بعد از حاکمیت طالبان، زنان از کار در اداره‌‌های دولتی و غیر دولتی محروم و یا محدودیت‌های شدیدی بر نحوه‌ی کار آنان ایجاد ش است. یک بانوی که نخواست نامی از وی گرفته شود آرایش‌گاه داشت می‌گوید "با بسته شدن آرایش‌گاه تمام زندگیم برهم خورد. تنها نان آور خانواده بودم، هیچ شغل دیگری را بلد نیستم به یک باره‌گی کارم را از دست دادم. برمن خیلی تاثیر منفی گذاشت."

گروه بین‌المللی بحران نیز گفته است که منع کردن تحصیل دختران و کار زنان در دفتر‌های سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیر دولتی، یک تراژدی برای نیمی از جمعیت نه، بل یک فاجعه برای تمام افغان‌هاست. گرایم سمیت، مشاور ارشد گروه بحران در افغانستان می‌گوید محدودیت‌های طالبان بر زنان، کمک کنندگان بین‌المللی را متحیر ساخته و موانعی را برای ارسال کمک‌ها ایجاد کرده است.